Αφαίρεση Σπίλων

Οι μελανοκυτταρικοί σπίλοι ή οι γνωστές σε όλους μας «ελιές» είναι καλοήθεις όγκοι που σχηματίζονται από αθροίσεις κυττάρων που ονομάζονται σπιλοκύτταρα. Οι σπίλοι διακρίνονται σε: α).συγγενείς, είναι εμφανείς από τη γέννηση και σε β).επίκτητους, εμφανίζονται μεταγενέστερα. Ένας σπίλος μπορεί να αφαιρεθεί επειδή: α).θεωρείται ύποπτος για εξαλλαγή, β).είναι σε σημείο που τραυματίζεται συχνά και δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα, γ).δημιουργεί αισθητικό πρόβλημα. Ο ενδεδειγμένος τρόπος αφαίρεσης σπίλου, θα πρέπει να αποφασιστεί κατόπιν συζητήσεως με τον Δερματολόγο. Η επιλογή της κατάλληλης μεθόδου αφαίρεσης καθορίζεται βάσει των αποτελεσμάτων της χαρτογράφησης, της ψηφιακής δερματοσκόπησης και της κλινικής εκτίμησης των σπίλων.

Γενικά, οι τρόποι αφαίρεσης των σπίλων είναι οι εξής:

Αφαίρεση με laser: Επιλέγεται ως μέθοδος εκτομής, μόνο στην περίπτωση όπου υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα για καλοήθεια. Η βλάβη αφαιρείται περισσότερο επιφανειακά και συνήθως η επέμβαση δεν αφήνει ουλή.

Shave–excision (αφαίρεση ελιάς κατά εφαπτομένη): Η αφαίρεση διενεργείται με τοπική αναισθησία (διάλυμα ξυλοκαίνης). Μετά την αναισθητοποίηση της περιοχής, ο σπίλος που προεξέχει αφαιρείται με λεπίδα. Σε περίπτωση συμπληρωματικής αφαίρεσης και αιμόστασης χρησιμοποιείται laser CO2 ή και διαθερμία.

Χειρουργική εκτομή: Οι σπίλοι που είναι ύποπτοι για κακοήθεια ή οι επίπεδες ελιές αφαιρούνται με χειρουργική εκτομή με όρια περιμετρικά από αυτές (υγιή όρια), ώστε να εκριζωθεί πλήρως και να σταλεί για βιοψία. Στην περίπτωση χειρουργικής εκτομής, υπάρχει σημάδι (ουλή) ανάλογα με το βάθος της ελιάς, το μέγεθός της, τον τρόπο αφαίρεσης και την ικανότητα επούλωσης του κάθε οργανισμού, η οποία όμως μπορεί να βελτιωθεί σε δεύτερο χρόνο με Laser.